Dit project is gemaakt door Harvey Moon. Hij wilt zijn menselijk gebreken aanvullen met machines. Als kind kon hij niet goed tekenen maar hij heeft wel veel beelden in zijn hoofd die hij graag op papier zou willen zien. Zo is hij gekomen op ‘The Drawing Machine’
Materials:
De materialen die Harvey Moon gebruik zijn ijzer, motoren, bedrading, hout, machines, inkt en papier.
Technology:
Op de computer geprogrammeerde programma’s omgezet in een ‘Drawing Machine‘. De machine bevat ook een tracker, daarmee kan hij van alles volgen en zet dat direct neer op papier.
Effect:
De beelden wat de Drawing Machine creëert zijn heel precies en stapsgewijs gemaakt. Daardoor merk je dat het niet menselijk is. De beelden zijn vaak abstract en soms heel realistisch. Het is maar niet wat je hem laat tekenen.
3 x 3 bladen van 90 x 90 cm, opgedeeld in 9 vakken, audio installatie
Technology:
De “Eight Double Sudokus” zijn gebaseerd op sudoku, met het getal negen als terugkerende eenheid. Ieder werk is opgebouwd uit drie maal drie bladen van 90 x 90 centimeter. Deze zijn elk onderverdeeld in drie maal drie vakjes, 81 in totaal. Voor de invulling van deze structuur heeft Paul gebruik gemaakt van negen verschillende vormen (de acht segmenten van een vierkant met afgeronde hoeken) en negen verschillende kleuren.
Op basis van de sudoku is ook de klank benaderd. Bij een aantal van de prints is muziek te horen, die op de sudoku’s gebaseerd is. De muziek is opgebouwd uit verschillende pianofragmenten, die volgens de getallenreeksen van de twee sudoku’s zijn gemist en achter elkaar gezet.
Effect:
Deze werken hangen ook in de centrale plaats van de projectzaal. Deze acht werken bestaan uit een lijnenspel van kleurige balkjes en cirkelbogen. Het sprak mij aan door de achterliggende gedachte van de sudoku, wat mij deed denken aan een trend die ik vorig jaar bestudeerd heb: nostalgie en knus en kneuterig. Het afgelopen jaar zaten we massaal op Wordfeud en bracht spellenfabrikant Jumbo opnieuw alle bekende gezinsspellen op de markt, maar dan voor de iPad. Ook het populaire puzzelspel sudoku is een voorbeeld van deze kneuterigheid.
Mandy Smith collaborates with visionary body architect Lucy McRae to create a short film for Amsterdam Fashion Week. Chlorophyll skin is an experiment between colour, movement, absorption and the body.
Materials:
Tubes , paint , absorption textile.
Technique:
The paint will be transferred through the different tubes that will release the paint on the top of the creation. The paint will dripp slowly and fast down and colors the object.
This sprinkler by Dutch artist Edwin Deen sprays jets of coloured water to turn a room into a rainbow. Deen used a simple garden sprinkler and seven colour pigments to create the small device. The sprinkler was first shown at the TAG gallery in The Hague and is now on show at Ampelhaus in Rotterdam until 28 August. From 30 August it will be part of exhibition Barry at the W in the W139 gallery in Amsterdam.
Color pigment, an electric tap, a few metres of hose and a plain garden sprinkler. These are the ingredients Edwin Deen used to create something seemingly impossible: he materialised a rainbow. Liquid Rainbow plays with the tension that occurs when the sun on a rainy day sends its rays to the earth and fills the sky with the elusive promise of a rainbow. The heedless visitor never knows when Liquid Rainbow will enter into force, but when the installation is spraying surprise and joy are never far away. The repetition of the spray movement intensifies the seven colors on the white wall. That change is barely perceptible, but provides ‘Liquid Rainbow’ with indeed a tangible dimension.
Edwin Deen (1980, Linschoten, NL) is interested in physical processes and the use of everyday objects and base materials. Through experimentation and aesthetic images he emphasises that which we usually neglect in a graceful and attractive, but interesting way.
Technique:
The tubes transfer the paint to the sprinkler ad the sprinkler releases the paint into the air against the walls.
KLeurveranderende inkt (PdC12) door middel van vuur, warmte en wind. Dit gebruikt ze op haar eigen ontwerpen. Daarnaast ontwierp ze een mode collectie waarin ze veren verwerkte, deze veren bevatte een inkt die gevoelig is voor het klimaat. Dus ook bij deze ontwerpen veranderd de kleur door middel van inkt.
Christophe Guberan, 3rd year Product Design student at the ECAL conceived and developed the Hydro-Fold project. It is a project combining modern technology (ink-jet printer) and a very well known and accessible material (paper).
Hydro-Fold is a project that aims to explore the properties of paper or how a liquid may bend its structure.
The project consists on bringing modifications on a simple contemporary desktop ink-jet printer by replacing the regular ink contained in the cartridge by a very specific mixture of ink and water.
Different patterns, grids and shapes can be printed on paper using this specific liquid. While drying, the paper contorts, folds and retracts around the printed and humid areas, transforming it self from a 2-dimensional paper sheet to a 3-dimensional structure where lines become edges and surfaces become volumes.]
MATERIAL: paper, ink + water
TECHNOLOGY: customised water printing machine, inkjet printer
Anouk started her fashion education at the age of 14. Her interest in fashion lies in exploring the extent to which we experience fashion (emotional, intellectual and sensual aspects) and how we might be able to accomplish a higher state of connectivity between the body and our clothing. By specializing herself in fashion & technology she started to create little stories about a world where people are looking for both a physical as a psychological connection with their garments, and to design towards this feeling by combining different platforms that can trigger our behavior.
Through this fascination she started experimenting with combining fashion and technology 3 years ago by attending workshops, and moved for a year to Sweden for the study “body, fashion & technology” at the Malmo university where she worked on Arduino-based application possibilities and smart fabric concepting. Later on she gained deeper knowledge of the fashiontech field by assisting Sabine Seymour in Vienna, Austria. In 2010, she graduated at the Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, where she collaborated with Aduen Darriba (interaction designer) on the projectTechnosensual.
Pseudomorphs is a system that lets dresses paint themselves. Following Intimacy, Dutch haute-tech designer Anouk Wipprecht continues her work on the theme of transformation, this time using the sensual properties of moving liquids.
A Pseudomorph dress, when in the making, consists of two parts. The first, a fashionable virginal white dress made of thick felt. The second, an electronic accessory made from repurposed medical equipment, custom designed electronics and a sculpted neck brace. When the two are put together the tubes, which are led to the top of the dress, are filled with an ink which trickles down the dress finding it’s way by pure chance, and so in the process creating a unique piece every time.
Anouk describes her system as a factory that will produce her series of dresses. She turns the expectations of handmade-unique, factorymade-identical upside down by sewing her dresses to be identical fluid displays and letting the technology execute the part that makes it unique. In this process she makes the technology co-creator of her work.
The pseudomorphs neckpiece is controlled through a pressure and control system with pneumatic control valves that allow the ink to be pumped through the tubes and into the design. The electronics are powered by a single 9 Volt battery.
Materiaal & Techniek
De jurk kleurt zichzelf in door middel van een elektronisch systeem in de neklijn. Vanaf het moment dat het systeem actief wordt, stroomt de verf over de jurk. De gekleurde vloeistof loopt via buisjes in de extra dikke, vilten jurk zodat er een uniek patroon ontstaat. De bewegingen, de pasvorm en het toeval bepalen het kleurpatroon.
The Human Printer is an ongoing art project by a collective of students at the University of Derby who take photographs and manually create a CMYK halftone printing effect by hand. CMYK refers to the four inks used in some color printing: cyan, magenta, yellow, and key (black)—the application of which is usually determined by computers, not people. The process of applying each dot by hand as you can imagine is a painfully tedious process that requires not only a knowledge of printing but also plenty of forethought before beginning each piece. You can see a rough idea of the process in the video above.
The Human Printer was setup in 2009 by Louise Naunton Morgan and having setup a design studio with Stina Gromark, the project is now run by Stinsenqueeze (STSQ). According to their website they are currently taking orders, all you have to do is upload an image that meets their requirements, select a color process, and they’ll get back to you with a quote!
Halo is a handy light-writing tool, preserving the techniques and gestures that graffiti artists use with spray cans. It is possible to change the color and the brightness of the led to change the graffiti’s styles. If the light doesn’t have enough battery, users simply have to shake it to have energy again. Same material used as sweatshoppe (led).
De expertise van de duitse ontwerper Berit Greinke, eveneens afgestudeerd bij Textile Futures, ligt op het grensgebied tussen tussen txtiel, geluid en performance.
MATERIALS
Papier en of textiel, verf, film camera en geluiden.
TECHNOLOGY
Door middel van een gefilmd proces, ontstaat er een geluid dat is gebaseerd op het kleurpalet dat gaande weg transformeert en uitvloeit. Doordat dit bij iedere verf, textiel en/-of papier anders uitvloeit, ontstaat er steeds een ander geluidsspoor en blijft het effect dus verassend.
EFFECT
In haar werk Chrome ( live ) 2010, dat in feite een live event is, laat zij een gezeefdrukt motief uitvloeien tot een nieuw patroon. In tegenstelling tot de conventionle textieldruk, die erop gericht is om pigmenten en verf permanent op het doek te fixeren, expirimenteerde Greinke met verschillende bindmiddelen, die de pigmenten juist niet fixeren. Door een drager, bijvoorbeeld papier of textiel na het printen nat te maken voltrekt zich voor het oofgvan de toeschouwer een kleurverandering. Terwijl het proces wordt gefilmd ontstaat er een uniek geluidsspoor dat is gebaseerd op het speficieke kleurpalet dat gaandeweg transformeert.
CROSSLAB//COLLAB 